ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του μπάσκετ στη Χαλκίδα, ηγετική μορφή στα χρόνια που έπαιξε μπάσκετ, ένας παίκτης που σύνδεσε το όνομά του με μερικές από τις καλύτερες στιγμές της Χαλκίδας.
Αυτά ως παίκτης όμως, γιατί εδώ και 4 χρόνια ο Ηλίας Τομαράς αποφάσισε να βγάλει τα αθλητικά παπούτσια κάπως πρόωρα λόγω τραυματισμών και να φορέσει τη φόρμα του προπονητή.
Κάθε εμπόδιο για καλό λένε και από τη στιγμή που ήθελε εξ αρχής να περάσει στην άκρη του πάγκου, η ενασχόλησή του με την προπονητική από νωρίς του έδωσε ήδη τις πρώτες εμπειρίες αλλά και κάποια σαφή δείγματα γραφής.
Ο 38χρονος σήμερα Ηλίας Τομαράς, γεννημένος στις 23 Σεπτεμβρίου του 1980, ανέλαβε πριν από 4 καλοκαίρια ως πρώτος προπονητής τον Γ.Σ.Αυλίδας στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ, παρουσιάζοντας μια ομάδα με συγκεκριμένο τρόπο σκέψης στο παιχνίδι της, δίνοντας ευκαιρίες στους νεαρούς παίκτες, πετυχαίνοντας σε δύο χρόνια να παρουσιάσει μια ομάδα που μπορούσε να θεωρηθεί δική του.
Η τρίτη χρονιά όμως δεν εξελίχθηκε όπως την περίμενε, ήταν όμως μια ευκαιρία για να γνωρίσει την προπονητική από την καλή αλλά και την ανάποδη, να κάτσει τελικά εκτός δράσης για μια σεζόν και να γεμίσει τις μπαταρίες του όπως λέει και ο ίδιος παρακάτω.
Και αφού η…φόρτιση έφτασε στο 100% αποφάσισε να κάνει φέτος κάτι που το συνήθιζε και ως παίκτης. Να εμπιστευτεί το ένστικτό του και όπως τότε που σήκωνε το…χειρόφρενο από τα 8 μέτρα και πυροβολούσε, να εγκατασταθεί συν γυναιξί και τέκνοις στην Αιδηψό αναλαμβάνοντας προπονητής στον Σύλλα Αιδηψού!
Για αυτή την απόφαση, αλλά και επί παντός επιστητού όσο αφορά το μπάσκετ, ακολουθεί πιο κάτω μια ενδιαφέρουσα κουβέντα με τον Ηλία Τομαρά να μιλάει όπως θα έλεγε και ο συγχωρεμένος Φίλιππας Συρίγος ‘δίχως μαλλιά στη γλώσσα’, για το Σύλλα, την Αυλίδα, τον Κάδμο, την Κύμη, το μπάσκετ της Χαλκίδας, το chalkida summer hoops, τον Αγγέλου, αλλά και για τον…Φάνη που όπως λέει ο ίδιος αρκεί που γνωρίζει εκείνος ποιος είναι και τι έκανε για αυτόν σε μια πολύ δύσκολη χρονιά.
‘Μου είπαν τους στόχους και τις φιλοδοξίες της ομάδας, μου είπαν πως στο πρόσωπό μου ψάχνουν ένα άνθρωπο για να πάει το σύλλογο ένα βήμα παραπάνω και αυτό ήταν ιδιαίτερα τιμητικό για εμένα’
ΕΡ: Αρχικά, να σε ρωτήσω πως πήρες την απόφαση να πας στην Αιδηψό. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη απόφαση και περίπτωση, να φύγεις αρκετά μακριά από τη Χαλκίδα…
Η.Τ.: ‘Υπήρξαν κάποιες συγκυρίες στη ζωή μου το τελευταίο διάστημα και αυτή η απόφαση δεν ήταν τόσο δύσκολη όσο μπορεί να φαίνεται, από τη στιγμή που οι άνθρωποι της ομάδας έδειξαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Μου είπαν τους στόχους και τις φιλοδοξίες της ομάδας, μου είπαν πως στο πρόσωπό μου ψάχνουν ένα άνθρωπο για να πάει το σύλλογο ένα βήμα παραπάνω και αυτό ήταν ιδιαίτερα τιμητικό για εμένα. Τα βάλαμε κάτω με τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε πως αυτή η πρόταση είναι η καλύτερη σε αυτή την περίοδο της ζωής μας. Ανεβήκαμε στην Αιδηψό μαζί με την Αρετή, μιλήσαμε με τους ανθρώπους και πήραμε την απόφαση χωρίς να το σκεφτούμε ιδιαίτερα. Υπήρξαν για εμένα και άλλες προπονητικές προτάσεις από την ευρύτερη περιοχή της Χαλκίδας, αλλά αποφασίσαμε να πάμε στην Αιδηψό’.
ΕΡ: Τι ήταν εκείνο που σε επηρέασε μπασκετικά ώστε να πάρεις την απόφαση και να πας στην Αιδηψό;
Η.Τ.: ‘ Ανεβαίνοντας στην Αιδηψό και κάνοντας κάποιες προπονήσεις διαπίστωσα πως υπάρχει αρκετό ταλέντο στις μικρές ηλικίες. Κάθε προπονητής θέλει να δουλέψει με νεαρούς ταλαντούχους παίκτες. Ο Σύλλας είναι μια ιστορική ομάδα στην Περιφέρεια που λόγω της απόστασης δεν της δίνεται συχνά η ευκαιρία να κάνει το βήμα παραπάνω. Εγώ λοιπόν, είδα εκεί μια ομάδα ανθρώπων που αγαπάει το μπάσκετ, που θέλει να κάνει το βήμα παραπάνω, που τους αρέσει να θέτουν στόχους όπως και εγώ’.
‘Πρέπει να πάρουν τα νεαρά παιδιά τις ευκαιρίες και να παίξουν στις ομάδες τους. Δεν θεωρώ πως το επίπεδο στην Α’ ή στη Β’ ΕΣΚΑΣΕ είναι τόσο υψηλό ώστε να μην μπορεί να παίζει ένας 17χρονος’
ΕΡ: Είπες πως στις προπονήσεις που έκανες στην Αιδηψό διέκρινες πως υπάρχουν ταλαντούχοι παίκτες στην ομάδα. Να υποθέσω πως θα δούμε ένα Σύλλα στον οποίο θα κυριαρχεί η νέα γενιά, όπως κάτι αντίστοιχο είχες επιχειρήσει να κάνεις στην Αυλίδα;
Η.Τ.: ‘Αυτή είναι η δική μου νοοτροπία, να αγωνίζονται στις ομάδες κυρίως νεαροί αθλητές. Πρέπει να πάρουν τα νεαρά παιδιά τις ευκαιρίες και να παίξουν στις ομάδες τους. Δεν θεωρώ πως το επίπεδο στην Α’ ή στη Β’ ΕΣΚΑΣΕ είναι τόσο υψηλό ώστε να μην μπορεί να παίζει ένας 17χρονος. Θέλω ένα μοντέλο ομάδας με νεαρούς παίκτες, να ευχαριστιούνται το μπάσκετ και από εκεί και πέρα αν αξίζει ένας παίκτης για το κάτι παραπάνω είναι σίγουρο πως θα ξεχωρίσει’.
ΕΡ: Έχουν τεθεί συγκεκριμένοι στόχοι από το Σύλλα για την επόμενη σεζόν; Υπάρχει ας πούμε ο στόχος της ανόδου στο αντρικό ή κάτι τέτοιο δεν αποτελεί αυτοσκοπό;
Η.Τ.: ‘Ο μοναδικός στόχος των ανθρώπων της ομάδας αλλά και ο προσωπικός μου, είναι να δουλεύουμε με τις μικρές ηλικίες, να αποκτήσουν τα παιδιά μπασκετικές εμπειρίες παίζοντας εκτός από τα πρωταθλήματα των ηλικιών τους και στο αντρικό τμήμα μαζί με την προσθήκη κάποιων έμπειρων παικτών από την περιοχή. Τώρα, αν έρθει η άνοδος στην πορεία καλώς να έρθει, αλλά δεν αποτελεί αυτοσκοπό’.
‘Σταμάτησα απότομα πέρυσι αλλά αυτό είχε να κάνει με απόφαση της Αυλίδας. Τελικά, όπως αποδείχθηκε στην πορεία το λάθος ήταν δικό τους’
ΕΡ: Έμεινες περίπου για ένα χρόνο εκτός δράσης. Ξεκίνησε μια 3η χρονιά στην Αυλίδα αλλά διακόπηκε νωρίς και απότομα αυτή η συνεργασία. Τι έγινε τότε και αν υπήρξαν άλλες προτάσεις σε αυτό το διάστημα που τις απέρριψες για τους δικούς σου λόγους…
Η.Τ.: ‘Όντως, σταμάτησα απότομα πέρυσι αλλά αυτό είχε να κάνει με απόφαση της Αυλίδας. Τελικά, όπως αποδείχθηκε στην πορεία το λάθος ήταν δικό τους. Για διάφορους λόγους εκείνη την περίοδο αποφάσισαν πως θα έπρεπε να σταματήσει η συνεργασία μας. Βέβαια, σε μια συνέντευξη που έδωσε σε εσάς λίγους μήνες αργότερα και πριν φύγει για τον Καναδά ο πρόεδρος της ομάδας Α. Ιωαννίδης, το είπε και εκείνος πως ήταν λάθος η απομάκρυνση μου. Παρ’ όλα αυτά, να ξέρετε πως μετά τις πρώτες 5 αγωνιστικές ήρθε η Αυλίδα και μου έκανε πρόταση για να γυρίσω πίσω όμως για δικούς μου λόγους δεν ήθελα πλέον εγώ να γυρίσω πίσω. Εκείνη την περίοδο υπήρξε μια πολύ καλή πρόταση από τη Νίκη Αμαρουσίου στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, αλλά μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πάω για προσωπικούς λόγους που δεν είχαν να κάνουν με το μπάσκετ. Έπρεπε να βρίσκομαι στη Χαλκίδα κοντά στην οικογένεια μου και την απέρριψα. Δεν σου κρύβω πως σε διαφορετικές συνθήκες εννοείται πως θα την είχα αποδεχθεί. Αλλά θέλω να σου πω, πως απ’ όλες αυτές τις συγκυρίες, αποδείχθηκε πως αυτή η αποτοξίνωση από το μπάσκετ μετά από τόσα πολλά χρόνια στα γήπεδα μου έκανε καλό. Είδα τα πράγματα από μια διαφορετική γωνιά, αλλάξαν και οι προτεραιότητες μου, έκανα την αυτοκριτική μου και το κυριότερο αφιερώθηκα στην κόρη μου. Πέρασα και δύσκολα, δεν το κρύβω σε αυτή τη χρονιά που έμεινα εκτός, κυρίως στο θέμα της διαβίωσης. Με βοήθησε ένας άνθρωπος πάρα πολύ και του χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Αυτός ήταν ο Φάνης…Ξέρει εκείνος ποιος είναι δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ’.
‘Ο Γιώργος Αγγέλου, για μένα πρέπει να είναι το πρότυπο των νεαρών παιδιών που παίζουν μπάσκετ, πηγαίνουν σχολείο. Είναι ένα παιδί που παίζει μπάσκετ από μικρός που πήρε την υποτροφία του πήγε στην Αμερική, σπούδασε και παράλληλα ακολούθησε και το μπάσκετ. Ο Γιώργος δίνει το παράδειγμα, πως με σκληρή δουλειά και διάβασμα μπορείς να πετύχεις και τα δύο’
ΕΡ: Και έκανες…ζέσταμα εν όψει της επιστροφής σου στους πάγκους με τη συμμετοχή σου στο Chalkida Summer Hoops…
Η.Τ.: ‘Ήταν για μένα το κορυφαίο γεγονός τα τελευταία χρόνια για τη Χαλκίδα σε επίπεδο camp. Έχω συμμετάσχει και τα προηγούμενα χρόνια σε αρκετά camp αλλά αυτό το συγκεκριμένο ήταν τόσο διαφορετικό που βοήθησε πάρα πολύ όλα τα παιδιά. Πήραν πάρα πολλές πληροφορίες για το μπάσκετ και όχι μόνο. Ενημερώθηκαν από ειδικούς για την πρόληψη τραυματισμών, τη διατροφή, για όλα όσα μπορούν να ενδιαφέρουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας. Ήταν πολύ τιμητική για μένα η πρόταση που μου έγινε από τον Γιώργο Αγγέλου και αμέσως είπα πάμε. Μου εξήγησε ο Γιώργος τι θέλει να κάνει ενώ ήταν τιμητική για μένα και η πρόταση που μου έκανε ο κόουτς Βαγγέλης Αγγέλου που για μένα είναι από τους κορυφαίους προπονητές στη Ελλάδα, για να είμαι και εγώ μέλος αυτού του camp. Είναι τιμητικό και για την ίδια την πόλη να έχεις τον Βαγγέλη Αγγέλου και να μπορεί να σου δείχνει κάποια πράγματα από την τεράστια εμπειρία του. Πήρα πάρα πολλά από αυτόν, όπως και τα παιδιά που συμμετείχαν στο camp. Επίσης, τα παιδιά πήραν πολλά πράγματα και από τον Γιώργο Αγγέλου, που για μένα πρέπει να είναι το πρότυπο των νεαρών παιδιών που παίζουν μπάσκετ, πηγαίνουν σχολείο. Είναι ένα παιδί που παίζει μπάσκετ από μικρός που πήρε την υποτροφία του πήγε στην Αμερική, σπούδασε και παράλληλα ακολούθησε και το μπάσκετ. Ο Γιώργος δίνει το παράδειγμα, πως με σκληρή δουλειά και διάβασμα μπορείς να πετύχεις και τα δύο. Ήταν επίσης μεγάλη μου χαρά αλλά και τιμή που συνεργάστηκα με τον Αλέξη Βελισσαράκο, έναν από τους κορυφαίους στη δουλειά που κάνει στην Α1, στον τομέα του σκάουτινγκ και όχι μόνο’.
‘Το σκεπτικό μου είναι λοιπόν, να δώσω ευκαιρίες στους μικρούς, να δουν και μόνοι τους τι μπορούν να κάνουν και να πάω μαζί τους μέχρι το τέλος’
ΕΡ: Μια και στα χρόνια που δουλεύεις ως προπονητής σου αρέσει να δίνεις ευκαιρίες σε νεαρά παιδιά, να σε ρωτήσω αν αξιοποιούνται στην περιφέρεια τα ταλέντα και αν εν τέλει έχουμε νεαρούς αθλητές που μπορούν να παίξουν σε ένα καλό επίπεδο…
Η.Τ.: ‘Υπάρχουν παίκτες με ταλέντο. Αυτό που δεν υπάρχει, γιατί στη θεωρία είναι όλα εύκολα, είναι τι γίνεται στο δια ταύτα. Όταν κινδυνεύω να χάσω το ματς ή την κατηγορία βλέπουμε να αγωνίζονται κατά κόρον παίκτες έμπειροι, χωρίς βέβαια σε καμιά περίπτωση να θεωρηθεί πως δεν το αξίζουν. Αλλά όταν λες, πως θα παίξεις με πιτσιρικάδες πρέπει να πας μέχρι το τέλος. Το σκεπτικό μου είναι λοιπόν, να δώσω ευκαιρίες στους μικρούς, να δουν και μόνοι τους τι μπορούν να κάνουν και να πάω μαζί τους μέχρι το τέλος. Ο στόχος πάντως πολλές φορές εξαρτάται και από τις διοικήσεις των ομάδων, στο τι θέλουν να πετύχουν. Όταν η διοίκηση πιέζει τον εκάστοτε προπονητή, στο στυλ ‘σώσε την κατηγορία’, εκεί χαλάει όλο το γλυκό. Αυτό που δεν βλέπω και με απογοητεύει, είναι ότι δεν θυμάμαι από πότε έχει να βγει παίκτης από τη Χαλκίδα. Και όταν λέω παίκτης, εννοώ όχι απλά να πάει ένας παίκτης στο ρόστερ μιας ομάδας Α2, Β’ Εθνικής και απλά να συμμετέχει, αλλά να παίξει, να πρωταγωνιστήσει’.
ΕΡ: Και που οφείλεται κατά τη γνώμη σου αυτό;
Η.Τ.: ‘Στις λάθος επιλογές. Φεύγει ένας παίκτης από μια τοπική ομάδα και πάει να παίξει στην Α2, στη Β’ Εθνική. Οφείλεται στη λάθος επιλογή ομάδας και προπονητή. Αν ρωτήσεις τα περισσότερα πιτσιρίκια που τελειώνουν το εφηβικό, θα σου πουν ότι θέλουν να παίξουν στην Α1. Αν τους πεις πως εκεί όμως δεν θα παίζεις, θα σου πουν πως δεν τους πειράζει, τους αρκεί να είναι στο ρόστερ. Και αυτό το πρόβλημα ξεκινάει από εμάς τους προπονητές. Πρέπει οι ταλαντούχοι παίκτες να πηγαίνουν σε ομάδες που θα έχουν χρόνο συμμετοχής. Ας μείνουν στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ για κάποια χρόνια ακόμα, προτιμότερο είναι από τα να πάνε σε μια ομάδα που δεν θα παίζουν. Αν στείλεις ένα παίκτη από τη Β’ ΕΣΚΑΣΕ στη Β’ Εθνική μόνο και μόνο για να πεις πως έβγαλες παίκτη, τον εαυτό σου ως προπονητής θα κοροϊδέψεις’.
‘Μπασκετικά η Χαλκίδα κινείται πολύ ρηχά, έχουμε βαλτώσει δεν υπάρχει καμιά εξέλιξη’
ΕΡ: Θα ήθελα να μας πεις την άποψή για την προσπάθεια της Κύμης που έφτασε σε ένα κορυφαίο επίπεδο στη χώρα και κατά δεύτερον πως βλέπεις από τη δική σου οπτική γωνία το μπάσκετ της Χαλκίδας. Βλέπεις να υπάρχει εξέλιξη, στασιμότητα, οπισθοδρόμηση τι απ’ όλα;
Η.Τ.: ‘Η περίπτωση της Κύμης αφορά περισσότερο την ίδια την ομάδα, τη δική της πόλη και λιγότερο τη Χαλκίδα. Η Κύμη πέτυχε όσα μπόρεσε με την αξία της και τις δικές της δυνάμεις, αλλά αργά ή γρήγορα η Κύμη θα φύγει από τη Χαλκίδα. Δεν ξέρω αν θα είναι σε 1-2 ή σε 5 χρόνια, αλλά κάποια στιγμή θα γυρίσει στη βάση της. Όπως και να το κάνουμε είναι ένα ξένο κομμάτι, η Κύμη ανήκει στην Κύμη. Αυτή τη στιγμή η Χαλκίδα είναι που πονάει. Ο κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο περισσότερο για να δει τις άλλες ομάδες, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, παρά για να δει την Κύμη. Είναι πολύ καλό αυτό που γίνεται για την πόλη της Χαλκίδας, έρχεται κόσμος γεμίζουν τα μαγαζιά, αλλά αυτό που λείπει από την πόλη είναι μια δική της ομάδα. Μπασκετικά η Χαλκίδα κινείται πολύ ρηχά, έχουμε βαλτώσει δεν υπάρχει καμιά εξέλιξη’.
‘Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι στη Χαλκίδα για να μπουν μπροστά και να δημιουργήσουν κάτι υγιές. Μπορεί να ακούγεται άσχημα αυτό που λέω αλλά είναι η πραγματικότητα’
ΕΡ: Είσαι τόσα χρόνια στη Χαλκίδα, έχεις ζήσει την πόλη μπασκετικά ως παίκτης και τώρα ως προπονητής. Ποια είναι η εξήγηση που δίνεις λοιπόν για αυτό το θέμα; Μια πόλη με τη δική της μπασκετική ιστορία, κοντά στην Αθήνα με τα όποια πλεονεκτήματα και να μην μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω…
Η.Τ.: ‘Οφείλεται καθαρά στον εγωϊσμό. Για να μην το αναλύσουμε πάρα πολύ, βάζουν πρώτα τον εαυτό τους, το φαίνεσθαι και μετά το όποιο καλό για την πόλη. Και μιλάω παραγοντικά. Αν κάτσεις και μιλήσεις με αρκετούς από αυτούς θα το διαπιστώσεις από την πρώτη στιγμή. Δεν νομίζω ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι στη Χαλκίδα για να μπουν μπροστά και να δημιουργήσουν κάτι υγιές. Μπορεί να ακούγεται άσχημα αυτό που λέω αλλά είναι η πραγματικότητα. Είναι δοκιμασμένες αυτές οι συνταγές και δεν πέτυχαν. Τι πρέπει να γίνει; Δεν ξέρω…Ίσως μια νέα ομάδα που θα απαρτίζεται από άλλους ανθρώπους, που να είναι άφθαρτοι, που να μην έχουν καεί, να μην έχουν λασπωθεί στο παρελθόν. Χρειάζονται νέα παιδιά και παραγοντικά και προπονητικά. Πρέπει να δίνονται νέες ευκαιρίες σε όλους’.
‘Για εμένα αυτό ήταν το βήμα παραπάνω στην καριέρα μου και δεν μπορούσα να αρνηθώ την πρόκληση’
ΕΡ: Να γυρίσω το χρόνο λίγο πίσω και να σε ρωτήσω αν εκ του αποτελέσματος κρίνεις ως λανθασμένη την επιλογή σου να πεις το ναι στον Κάδμο που τελικά δεν κατέβηκε στο περσινό πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής;
Η.Τ.: ‘Όχι, σε καμιά περίπτωση. Και να σου εξηγήσω γιατί. Ξεκίνησε μια προσπάθεια με 15 άτομα, με σκοπό να δημιουργήσουν τον Κάδμο και πάλι από το μηδέν και για περίπου 2 μήνες κάναμε διαρκώς διαπραγματεύσεις με παίκτες. Για εμένα αυτό ήταν το βήμα παραπάνω στην καριέρα μου και δεν μπορούσα να αρνηθώ την πρόκληση. Πάντα όμως και θέλω να το τονίσω, πως τότε πήγα στον Κάδμο σε συνεννόηση με την Αυλίδα πως θα είμαι παράλληλα και στις δύο ομάδες. Ποτέ δεν είπα εγώ στους ανθρώπους της Αυλίδας πως από εδώ και στο εξής θα είμαι πλέον προπονητής του Κάδμου. Ότι έγινε τότε, προήλθε μετά από συζητήσεις με τον πρόεδρο, ώστε να βρεθούν ώρες που θα μας εξυπηρετούσαν όλους μας’.
‘Η δουλειά στράβωσε στο ξεκίνημα στην ουσία, όταν έπρεπε να δοθούν κάποιες εγγυήσεις, κάποια χρήματα για να κλειστούν συμφωνίες με παίκτες. Εκεί ξαφνικά έκαναν όλοι ένα βήμα πίσω, δεν μπήκε κανένας μπροστά για να εγγυηθεί οικονομικά, να υπογράψει, να δώσει προκαταβολή σε παίκτες’
ΕΡ: Εσύ από την πλευρά σου πηγαίνοντας στον Κάδμο, πήρες κάποιες εγγυήσεις ότι η ομάδα θα προχωρήσει και θα αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής; Και τι ήταν εκείνο που στράβωσε και οδήγησε τον Κάδμο, μια ιστορική ομάδα, από τη Γ’ Εθνική στη Β’ τοπική κατηγορία;
Η.Τ.: ‘Ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά στον Κάδμο να κάνει τον πρόεδρο αλλά κατ’ επέκταση και τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου, ήταν σαν εμένα και εσένα, απλοί καθημερινοί άνθρωποι που είχαν τις δουλειές τους και κανείς δεν εγγυήθηκε από αυτούς πως θα βάλουν π.χ. 50,000 ευρώ και φέρτε τα υπόλοιπα εσείς. Ο πρώην πρόεδρος, ο Κοροπούλης, έμεινε πιο πίσω, τους είπε πως θα βοηθήσει χωρίς όμως ποτέ να τους πει συγκεκριμένο ποσό. Η δουλειά στράβωσε στο ξεκίνημα στην ουσία, όταν έπρεπε να δοθούν κάποιες εγγυήσεις, κάποια χρήματα για να κλειστούν συμφωνίες με παίκτες. Εκεί ξαφνικά έκαναν όλοι ένα βήμα πίσω, δεν μπήκε κανένας μπροστά για να εγγυηθεί οικονομικά, να υπογράψει, να δώσει προκαταβολή σε παίκτες. Τα έβαλαν λοιπόν κάτω, είδαν πως κανένας δεν έμπαινε μπροστά και ένας-ένας ξεκίνησαν να αποχωρούν’.
Συνέντευξη: Παναγιώτης Νικολάου
Φωτογραφίες: Γιάννης Δαλιάνης
