ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον και ο Γιώργος Αγγέλου μεγαλώνοντας μέσα σε μια οικογένεια με ανεπτυγμένο το μπασκετικό DNA στον απόλυτο βαθμό, θα ήταν τεράστια έκπληξη αν δεν ακολουθούσε το δρόμο της…πορτοκαλί θεάς!
Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος παρακάτω, από 3 χρονών ο πατέρας του τον έπαιρνε μαζί του στις προπονήσεις της ΑΓΕΧ, στα πρώτα του προπονητικά βήματα! Ωραίες εποχές τότε, που ο Βαγγέλης Αγγέλου οδηγούσε το μπάσκετ της Χαλκίδας στο ζενίθ, γιατί τώρα μας έμειναν μόνο οι αναμνήσεις…
Αλλά μας έμειναν παράλληλα και κάποιοι παίκτες με πολύ ταλέντο, μεγάλες φιλοδοξίες, μεγαλωμένοι με τις ιδανικές μπασκετικές αρχές, γιατί η Χαλκίδα ήταν ανέκαθεν….μπασκετούπολη!
Ένας απ’ αυτούς, το next big thing και η μπασκετική διαφήμιση της πόλης για τα επόμενα χρόνια, είναι αναμφίβολα ο Γιώργος Αγγέλου!
Άρτι αφιχθείς από την Αμερική και το Saint Francis με το οποίο διέπρεψε μπασκετικά κάνοντας μια ονειρεμένη 4η χρονιά, αλλά και δις πτυχιούχος στην αθλητική φυσιολογία και τα οικονομικά, είναι έτοιμος να ανοίξει τα…μπασκετικά του φτερά στο ιστορικό Περιστέρι και στην Α2 κατηγορία στο οποίο υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο πριν από λίγα 24ωρα!
Ο Γιώργος έχει όλα τα εφόδια για να γράψει τη δική του ιστορία και να αφήσει τη δική του εποχή στο μπάσκετ …διαιωνίζοντας έτσι το μπασκετικό όνομα της οικογένειας Αγγέλου που όπως φαίνεται θα μας απασχολήσει και τις επόμενες 10ετίες!
Αυτά όμως, αφορούν ασφαλώς το προσεχές μέλλον. Όσο για το παρoν τα δεδομένα έχουν ως εξής: Ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, μεγαλωμένος με αρχές και ιδεώδη, που σου δίνει την εικόνα ενός απόλυτα ώριμου ανθρώπου, που ξέρει τι θέλει αλλά και τον τρόπο για να το πετύχει. Που έχει όνειρα και φιλοδοξίες να παίξει σε 2-3 χρόνια στην ελίτ της Α1, αλλά που δεν ξεχνάει πως χωρίς τον θείο του Σωτήρη για τον οποίο….στάζει μέλι, σήμερα ενδεχομένως όλα να ήταν διαφορετικά! Που έχει παίξει στην Εθνική Εφήβων αλλά και συμπαίκτης με τον Αντετοκούνμπο στον Φιλαθλητικό κερδίζοντας την υποτροφία για την Αμερική, αλλά και ένα πρωτάθλημα με τη Χαλκίδα στη Γ’ Εθνική σε ηλικία μόλις 18 ετών! Που πρόλαβε σε 4 χρόνια στην Αμερική να ζήσει την απογοήτευση και την πίκρα αλλά δεν έκανε πίσω, για να έρθει η λύτρωση και η μπασκετική ευτυχία.
Αυτά εν ολίγοις για τα όσα ακολουθούν παρακάτω στη συνέντευξη με τον Γιώργο Αγγέλου.
Προσωπικά, ελπίζω και εύχομαι, σε λίγα χρόνια αυτή τη συνέντευξη να την έχω ψηλά στο αρχείο μου ως παράδειγμα για το πού μπορεί να φτάσει όποιος δουλεύει και πιστεύει σε αυτό που κάνει, παρακολουθώντας πλέον τον Γιώργο Αγγέλου στην ελίτ του Ελληνικού μπάσκετ!
‘Ένα όνειρο που είχα από μικρός, ήταν να παίξω κάποια στιγμή για τον πατέρα μου και αν δεν έφευγε από τον Προμηθέα θα ήμουν και εγώ εκεί τώρα. Έτσι όπως ήρθαν οι συγκυρίες όμως και με την τρομερή προσέγγιση που είχα από τον κόουτς Καραγιάννη, τον πρόεδρο του Περιστερίου και τον μάνατζερ δεν δυσκολεύτηκα να πω το ναι’
ΕΡ: Το Περιστέρι είναι η δική σου μπασκετική επιστροφή στην Ελλάδα, είναι το δικό σου…πέταγμα στις Εθνικές κατηγορίες. Πώς πήρες αυτή την απόφαση;
Γ.Α.: ‘Η αλήθεια είναι, πως 4 χρόνια στην Αμερική στο μυαλό μου είχα πως θα γυρίσω πίσω αλλά και πότε θα γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Στη 2η χρονιά εκεί, επειδή δεν έπαιζα, είχα πάρει προς στιγμήν την απόφαση να γυρίσω πιο νωρίς πίσω, να μην κάτσω εκεί και τα 4 χρόνια. Μετά τη διετία βέβαια τα πράγματα άλλαξαν, έπαιξα αρκετά στο πανεπιστήμιο, αλλά και πάλι πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πότε θα γυρίσω και πού θα παίξω μπάσκετ. Ένα όνειρο που είχα από μικρός ήταν να παίξω κάποια στιγμή για τον πατέρα μου και, αν δεν έφευγε από τον Προμηθέα, θα ήμουν και εγώ εκεί τώρα. Έτσι όπως ήρθαν οι συγκυρίες όμως και με την τρομερή προσέγγιση που είχα από τον κόουτς Καραγιάννη, τον πρόεδρο του Περιστερίου, και τον μάνατζερ δεν δυσκολεύτηκα να πω το ναι. Με εντυπωσίασαν και οι συνθήκες της ομάδας, ένας ιστορικός σύλλογος, πολύ καλές εγκαταστάσεις, κόσμος που αγαπάει την ομάδα και εύχομαι με το καλό το Περιστέρι να επιστρέψει εκεί που του αξίζει. Ήρθαν παίκτες αξίας, όπως οι Μιλόσεβιτς, Σιγκούνας και πιστεύω πως θα είναι μπασκετικά μια πολύ καλή πρώτη χρονιά για μένα στην Ελλάδα’.
‘Είχα πρόταση από την Κύμη, συζήτησα κάποια στιγμή με τον κ.Καστρίτη. Είχα πρόταση και από τον Κόροιβο, τα Τρίκαλα, τον Κολοσσό αλλά το μπασκετικό κίνητρο σε πρώτη φάση και έπειτα το οικονομικό δεν ήταν αυτό που ήθελα’
ΕΡ: Διάλεξες λοιπόν το Περιστέρι παρότι είχες προτάσεις και από ομάδες Α1, καθώς και από την Κύμη απ’ όσο γνωρίζω…
Γ.Α.: ‘Ναι, είχα πρόταση από την Κύμη, συζήτησα κάποια στιγμή με τον κ.Καστρίτη. Είχα πρόταση και από τον Κόροιβο, τα Τρίκαλα, τον Κολοσσό αλλά το μπασκετικό κίνητρο σε πρώτη φάση και έπειτα το οικονομικό δεν ήταν αυτό που ήθελα. Το Περιστέρι όπως είπες και εσύ, θα είναι για μένα ένα ωραίο…πέταγμα, μια ωραία πτήση’.
‘Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι με μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. Από 3 χρονών με έπαιρνε ο πατέρας μου στις προπονήσεις της ΑΓΕΧ’
ΕΡ: Προέρχεσαι από μια άκρως μπασκετική οικογένεια. Πόσο επηρεάστηκες για να ασχοληθείς με το μπάσκετ;
Γ.Α.: ‘Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είμαι με μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια. Από 3 χρονών με έπαιρνε ο πατέρας μου στις προπονήσεις της ΑΓΕΧ. Ο πατέρας μου με καριέρα όλα αυτά τα χρόνια, η μητέρα μου κυπελλούχος με τον Σπόρτιγκ, ο θείος μου Σωτήρης έχοντας παίξει και αυτός στην ΑΓΕΧ αλλά και στο Saint Francis. Δεν νομίζω πως είχα και άλλα περιθώρια για να κάνω κάτι άλλο…Το καλό μέσα από το μπάσκετ, πέρα από τις εικόνες που είχα από τους γονείς μου, βρήκα και ένα τρόπο έκφρασης.
Αν δεν μου άρεσε πάντως, δεν θα το είχα ακολουθήσει σε καμιά περίπτωση. Αισθάνομαι τυχερός, γιατί μέσα από το μπάσκετ που το κάνω γιατί περνάω καλά, πλέον αρχίζει να γίνεται για μένα και επάγγελμα, αυτό αποτελεί ευλογία’.
ΕΡ: Έχει περάσει από το μυαλό σου, τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις αν δεν έπαιζες μπάσκετ;
Γ.Α.: ‘Σπούδασα στην Αμερική φυσιολογία της άσκησης. Θα μπορούσα και θα μου άρεσε να είχα ένα δικό μου χώρο ως γυμναστής. Επίσης, σπούδασα οικονομικά, πήρα δύο πτυχία και αν δεν υπήρχε το μπάσκετ ενδεχομένως να είχα ασχοληθεί με τον επιχειρησιακό τομέα’.
‘Μιλάμε για ένα διαφορετικό κόσμο, για γήπεδα 15.000 θέσεων που είναι γεμάτα, που πας εκτός έδρας βάζεις καλάθι και σε χειροκροτούν. Τρομερή κουλτούρα, τρομερές εμπειρίες…’
ΕΡ: Το άλμα για την Αμερική ήταν κάτι προγραμματισμένο ή προέκυψε στην πορεία;
Γ.Α.: ‘Όχι, δεν ήταν προγραμματισμένο. Απλά, όπως γνωρίζουμε όλοι, η Γ’ Λυκείου είναι μια χρονική στιγμή που πρέπει να πάρεις κάποιες αποφάσεις για τη ζωή σου. Εκεί λοιπόν διαλέγεις. Θέλεις σχολείο, πρέπει να κάνεις αυτό. Θέλεις μπάσκετ, πρέπει να κάνεις εκείνο. Η Αμερική μου έδωσε τη δυνατότητα να τα συνδυάσω και τα δύο. Εκεί θα μπορούσα να πάρω πτυχίο χωρίς να ρίξω καθόλου ρυθμούς στο μπάσκετ και αυτό για μένα από τη στιγμή που μπορούσα να το συνδυάσω ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Μιλάμε για ένα διαφορετικό κόσμο, για γήπεδα 15.000 θέσεων που είναι γεμάτα, που πας εκτός έδρας, βάζεις καλάθι και σε χειροκροτούν. Τρομερή κουλτούρα, τρομερές εμπειρίες…Πάνω απ’ όλα βέβαια, ήμουν τυχερός που μέσω της Εθνικής Εφήβων πήρα υποτροφία και μπόρεσα να φύγω. Τα έβαλα κάτω λοιπόν και είπα πως μπορεί για 4 χρόνια να μην έχω τις εικόνες που θα ήθελα από την Α1 και την Α2, αλλά σε αυτό το διάστημα θα έχω ένα πτυχίο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά’.
ΕΡ: Είπες προηγουμένως, πως στις αρχές πήρες κάποια μαθήματα παραπάνω. Το έκανες για να γυρίσεις πιο γρήγορα στην Ελλάδα;
Γ.Α.: ‘Ναι, το σκέφτηκα κάπως έτσι. Στην αρχή δεν έπαιζα καθόλου και έκανα κάποια καλοκαιρινά μαθήματα για να πάρω πιο γρήγορα το πτυχίο. Όταν λοιπόν είπα πως προχωράω με βάση τα μαθήματα, αυτόματα έφυγε το μπασκετικό άγχος, άρχισα να παίζω ελεύθερα και να κερδίζω χρόνο συμμετοχής. Την 4η χρονιά έκανα μια καλή σεζόν, είχα το χρόνο να πάρω και το δεύτερο πτυχίο, οπότε στη ζωή, όλα τα πράγματα για κάποιο λόγο γίνονται…’
ΕΡ: Την τελευταία σου χρονιά πάντως δεν θα την έλεγα απλά καλή, αλλά καταπληκτική…
Γ.Α.: ‘Όχι καταπληκτική, εντάξει πολύ καλή. Είχα την τύχη να είμαι σε μια πραγματική ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης. Το πανεπιστήμιο μου έφτασε στους τελικούς μετά από 28 χρόνια, έζησα τρομερές στιγμές φέτος…’
‘Οι εμπειρίες μου από εκεί ήταν στην αρχή απογοήτευση και όλα τα αρνητικά συναισθήματα, για να έρθει στη συνέχεια η λύτρωση και η ευτυχία μέσα από το μπάσκετ’
ΕΡ: Οι μπασκετικές εμπειρίες που αποκόμισες ποιες ήταν;
Γ.Α.: ‘Ένας Ευρωπαίος θέλει μεγάλο χρόνο για να προσαρμοστεί στην ταχύτητα και τη δύναμη, έχεις να κάνεις με διαφορετικό DNA. Πρέπει να βρεις τρόπους να προσαρμοστείς. Εγώ βρήκα ρόλο με το μακρινό σουτ. Τα δύο πρώτα χρόνια, έπρεπε πρώτα να γίνω δυνατός, να φτιάξω την αντοχή μου κλπ. και μετά να μπορέσω να τους ανταγωνιστώ. Οι εμπειρίες μου από εκεί ήταν στην αρχή απογοήτευση και όλα τα αρνητικά συναισθήματα, για να έρθει στη συνέχεια η λύτρωση και η ευτυχία μέσα από το μπάσκετ’.
ΕΡ: Όπως τελείωσες στην Αμερική, θα ήθελες ένα ακόμα χρόνο εκεί;
Γ.Α.: ‘Και δύο και τρία, δεν θα έλεγα όχι…’
‘Χωρίς τη στήριξή του θείου μου Σωτήρη, δεν θα είχα καταφέρει τίποτα σήμερα. Ούτε πτυχίο θα είχα πάρει ούτε θα έπαιζα το μπάσκετ που μπόρεσα, ιδίως την τελευταία χρονιά. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα έχει κάνει για μένα’
ΕΡ: Η παρουσία στην Αμερική του θείου σου Σωτήρη Αγγέλου, που είχε περάσει μάλιστα από το ίδιο πανεπιστήμιο, πόσο σε βοήθησε;
Γ.Α.: ‘Χωρίς τον Σωτήρη δεν θα είχα κάνει τίποτα…Τον πρώτο χρόνο τον έπαιρνα τηλέφωνο, του έλεγα ‘βγάλε μου εισιτήριο, φεύγω’. Εκείνος με τίποτα να το δεχθεί αυτό. Μου έδινε συμβουλές γιατί και εκείνος είχε περάσει μια παρόμοια κατάσταση, χωρίς τη στήριξή του δεν θα είχα καταφέρει τίποτα σήμερα. Ούτε πτυχίο θα είχα πάρει ούτε θα έπαιζα το μπάσκετ που μπόρεσα, ιδίως την τελευταία χρονιά. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα έχει κάνει για μένα’.
‘Θα ήθελα μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια να είμαι σε ομάδα της Α1 που να πρωταγωνιστεί στις πρώτες 5-6 θέσεις’
ΕΡ: Η επιστροφή σου πλέον στην Ελλάδα σε βρίσκει σε μια ομάδα όπως το Περιστέρι, με πρωταγωνιστικούς στόχους για να φτάσει στην Α1. Εσύ προσωπικά, ποια είναι εκείνα τα κομμάτια του παιχνιδιού σου που βάζεις ως προτεραιότητα να βελτιώσεις και κατά δεύτερο και κυριότερο, ποιες είναι οι δικές φιλοδοξίες;
Γ.Α.: ‘Θέλω να βελτιώσω σίγουρα το τελείωμα μετά από ντράϊβ, κάτι που δουλεύω σε καθημερινή βάση. Όσο για τις προσωπικές μου φιλοδοξίες, θα ήθελα μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια να είμαι σε ομάδα της Α1 που να πρωταγωνιστεί στις πρώτες 5-6 θέσεις’.
ΕΡ: Αισθάνεσαι προφανώς πολύ δυνατός και βελτιωμένος στην επιστροφή από την Αμερική και να υποθέσω πως δεν πρέπει να έχεις καμιά σχέση πριν κάνεις αυτό το ταξίδι των 4 ετών…
Γ.Α.: ‘Ναι, πράγματι καμιά σχέση, αισθάνομαι αθλητικά πολύ πιο δυνατός μετά από αυτή τη μοναδική εμπειρία που είχα’.
‘Κανείς μας δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη του Αντετοκούνμπο. Ξέραμε ότι είχαμε να κάνουμε με ένα παιδί με τεράστια προσόντα αλλά αυτό που τον οδήγησε να φτάσει εκεί που είναι σήμερα ήταν πάνω απ’ όλα ο χαρακτήρας του’
ΕΡ: Πριν φύγεις για την Αμερική εκτός από τη Χαλκίδα είχες παίξει και στον Φιλαθλητικό, έχοντας για συμπαίκτη μεταξύ άλλων τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μίλησε μας λίγο για εκείνον και αν περίμενες ποτέ ότι θα είχε αυτή την εξέλιξη…
Γ.Α.: ‘Κανείς μας δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη. Ξέραμε ότι είχαμε να κάνουμε με ένα παιδί με τεράστια προσόντα αλλά αυτό που τον οδήγησε να φτάσει εκεί που είναι σήμερα ήταν πάνω απ’ όλα ο χαρακτήρας του. Ήταν ένας συνδυασμός χαρακτήρα, αθλητικών προσόντων και ταλέντου, αλλά ταλέντα περνάνε πολλά, το θέμα είναι ο χαρακτήρας. Τρομερό παιδί ο Γιάννης και μπράβο του. Και έχει περάσει δύσκολα. Αυτά που λέει στις συνεντεύξεις του είναι αλήθεια. Έχει περάσει πολύ δύσκολα.
Εγώ ήμουν μαζί και άτυχος και τυχερός τότε, γιατί έπαιξα σε μια ομάδα που είχε στην περιφέρεια, Γκίκα, Σαλούστρο, Σαμοθράκη, Γιάννη και Θανάση Αντετοκούνμπο. Στα γκαρντ πιο φουλ δεν θα μπορούσε να υπάρξει…Το άτυχο σκέλος ήταν ότι δεν μου δόθηκε εμένα τότε η ευκαιρία να πάρω κάποιες εικόνες. Το τυχερό κομμάτι ήταν όσα έζησα δίπλα σε αυτά τα παιδιά. Παίζοντας μαζί με τον Γιάννη, που ήμασταν μαζί και στο εφηβικό, με βοήθησε να πάρω και την υποτροφία, γιατί έκλειναν όλοι πάνω του στο ντράϊβ, εκείνος έδινε πάσες στο τρίποντο οπότε σου λένε καλός σουτέρ ο Αγγέλου!
ΕΡ: Πόσες ώρες τρώει το μπάσκετ σε καθημερινή βάση από τη ζωή του Γιώργου Αγγέλου;
Γ.Α.: ‘ Το μπάσκετ σαν μπάλα και καλάθι δεν είναι πάνω από 2 ώρες τη μέρα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Άλλες 2 ώρες τη μέρα είναι τα βάρη, 1 ώρα το βίντεο, 1 ώρα η θεραπεία, συν τις διατάσεις, το ότι πρέπει να μαγειρέψεις εσύ, να φροντίσεις τη δίαιτα σου, να κοιμηθείς νωρίς για να είσαι έτοιμος την επόμενη μέρα, είναι ένα 8ωρο κανονικό και παραπάνω…
ΕΡ: Παιδιά της δικής σου ηλικίας ακολουθούν πολλές φορές ένα διαφορετικό δρόμο. Εσύ βάζεις ως άμεση προτεραιότητα το μπάσκετ, δηλαδή λες δεν ξενυχτάω, προσέχω τη διατροφή μου κλπ. Αυτό προϋποθέτει αναμφίβολα παιδεία…
Γ.Α.: ‘ Όπως σου είπα προηγουμένως, σπούδασα φυσιολογία της άσκησης, ότι έχει να κάνει με το ανθρώπινο σώμα. Παράλληλα, αισθάνομαι τυχερός που έχω μια τρέλα με τη γυμναστική. Ο συνδυασμός της γνώσης με τη δική μου θέληση μέσα από το μπασκετικό κομμάτι με έχει βοηθήσει απίστευτα. Ξέρω τι πρέπει να κάνω και πως να το κάνω για να είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση’.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Παναγιώτης Νικολάου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Δαλιάνης
