Η πρώτη νίκη της Κύμης στην Α1 είναι γεγονός από χθες το βράδυ και αυτό το ματς για τους δικούς του λόγους είναι δεδομένο πως θα γραφτεί με έντονα γράμματα στην ιστορία της ομάδας.
Γεγονός είναι επίσης, πως ακόμα και σήμερα δεν νομίζω πολλοί απ΄αυτούς που έζησαν από την πρώτη στιγμή την ανασύνταξη αυτής της ομάδας με το κρεσέντο των συνεχόμενων ανόδων από τη Γ’ τοπική κατηγορία στην Α1 να έχουν καταλάβει ακριβώς τι έχει συμβεί…
Και όμως, η Κύμη που πριν από λίγα χρόνια έπαιζε στο τοπικό έφτασε σήμερα, όχι αγοράζοντας το ΑΦΜ κάποιας άλλης ομάδας όπως για παράδειγμα ο χθεσινός αντίπαλος που πήρε κάποτε τη θέση της Ξάνθης ώστε να κερδίσει μια κατηγορία, να πάει σκαλί-σκαλί και να φτάσει εδώ που είναι σήμερα.
Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω πως εκτός της Κύμης τυχερή πρέπει και οφείλει να αισθάνεται και η Χαλκίδα.
Η παρουσία αυτής της ομάδας στο κλειστό Κανήθου δημιουργεί όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να βγουν άπαντες κερδισμένοι.
Οι φίλαθλοι, που έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν αγώνες Α1, οι τοπικοί δημοσιογράφοι που μπορούν να 
γράφουν και να μεταδίδουν για τους κορυφαίους παίκτες και προπονητές, οι τοπικές επιχειρήσεις που θα δουν…άσπρη μέρα αρχής γενομένης από το Σάββατο καθώς η ΑΕΚ είναι δεδομένο πως θα φέρει κόσμο που θα…διψάσει και θα πεινάσει, η πόλη της Χαλκίδας γενικότερα…
Και πάμε τώρα στα ειδικά και καθαρά μπασκετικά.
Πρώτος στόχος μιας νεοφώτιστης ομάδας είναι η παραμονή και σε αυτή την πεπατημένη κινείται και η Κύμη.
Συγνώμη όμως αλλά εδώ θα διαφωνήσουμε.
Αυτό που είδα χθες στο ματς με την Αμαλιάδα, δεν είναι ομάδα που θα παλέψει για την παραμονή της αλλά αναμφίβολα ομάδα που θα ‘βγάλει την ψυχή’ σε όποιο τουλάχιστον μέσα στη Χαλκίδα προσπαθήσει να τη βάλει από κάτω, ομάδα που όχι απλά θα παραμείνει στην Α1 αλλά θα είναι η ευχάριστη έκπληξη το πρωταθλήματος.
Θα πει κανείς, όλα αυτά από ένα καλό ματς;
Η απάντηση είναι πως δεν πρόκειται για ένα απλό ματς αλλά για κάτι παραπάνω, για ένα αγώνα που οι ίδιοι οι νεοφώτιστοι είχαν χαρακτηρίσει ως πρόωρο τελικό παρότι βρισκόμαστε ακόμα στη 2η αγωνιστική.
Η Κύμη λοιπόν, μπόρεσε σε αυτό τον αγώνα να αγγίξει το τέλειο, να πάρει αυτό που ήθελε, σε μια δύσκολη συγκυρία αφού εκτός της επιτακτικής επιτυχίας υπήρχαν και προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν αποτελεσματικά, προβλήματα που δεν ήταν ασήμαντα και ίσως σε άλλους να είχαν στοιχίσει.
Η Κύμη θυμίζουμε πως σε αυτό τον αγώνα έπαιξε χωρίς τον ένα ξένο της, με τον Γκριν να αποτελεί ουσιαστικά παρελθόν, προετοιμάστηκε σε ξένο γήπεδο λόγω του βόλεϊ, είδε τον Λιμνιάτη να αποχωρεί από το τεχνικό τιμ την 
Παρασκευή και όμως μετέτρεψε το υποτιθέμενο ντέρμπι σε υγιεινό περίπατο.
Και κάπου εδώ μπαίνει μέσα στην εξίσωση ο κόουτς Μπρατσιάκος, γιατί αυτό που είδαμε χθες στο κλειστό Κανήθου είναι το δικό του έργο.
Γιατί μπορεί η Κύμη να είναι ένα υγιές και πρότυπο σωματείο, μπορεί η οικογένεια Θεοδώρου να αποτελεί την κολόνα και δίπλα της να έχει στηθεί ένας καλοκουρδισμένος μηχανισμός που συνδυάζει εμπειρία και ταλέντο αλλά πάνω στο παρκέ για την εικόνα της ομάδας είναι υπεύθυνος ο Μπρατσιάκος.
Χωρίς την παραμικρή διάθεση να τον ανεβάσω, άλλωστε πόσο πιο ψηλά να πάει, ο Χαλκιδέος τεχνικός εξακολουθεί να εκπλήσσει ευχάριστα.
Ο Μπρατσιάκος, που το μεγαλύτερο προσόν του είναι πως δεν τον άγγιξαν οι συνεχόμενες επιτυχίες παραμένοντας το ίδιο απλός και προσιτός για τους φίλους και γνωστούς του, δείχνει κάθε μέρα μέσα στο γήπεδο πως επιτέλους, άργησε αλλά αναγνωρίστηκε το ταλέντο του.
Έχει στο μυαλό του ένα πλάνο και το εφαρμόζει. Μέσα στον Άρη θα μπορούσε να έχανε το ματς με 15 πόντους αν άλλαζε το τέμπο αλλά προτίμησε να κάνει το παιχνίδι που πιστεύει πως ταιριάζει στην ομάδα του και ας έχανε με 35 όπως και έγινε.
Στο Λαύριο γύρισε το ματς, έχασε στο τσακ και μετά δεν δίστασε να τα ‘χώσει’ στους ξένους δρομολογώντας τις εξελίξεις.
Χθες, απέδειξε πως το μεγάλο του προσόν είναι πως μπορεί να παίρνει το 100% από τον 1ο μέχρι τον 12ο παίκτη της ομάδας του.
Ο Σταμάτης για πρώτη φορά στη μικρή καριέρα του βρίσκει ρόλο σε ομάδα Α1, ο Τζόλος που από αναπληρωματικό πλέϊ-μέϊκερ στον Εθνικό γίνεται ρολίστας περιωπής, ο Τουτζιαράκης που παίζει λες και έχει μια 10ετια στην Α1, ο Κατράνας και ο Κωνσταντακόπουλος σε ειδικές αποστολές που ούτε οι ίδιοι δεν θα περίμεναν, οι 24 ασίστ χθες με μια τουλάχιστον από κάθε παίκτη που αποτελεί στατιστικό ρεκόρ στην Α1, είναι μερικά από τα επιτεύγματα της Κύμης έργο καθαρά του Μπρατσιάκου, που μας αναγκάζει να βάλουμε τον πήχη αρκετά ψηλότερα από τον πρωταρχικό στόχο της παραμονής.
Εγώ ποντάρω πως η οκτάδα δεν είναι μακριά…
Βασίλη, σου βάζω τον πήχη ψηλά. Μπορείς;
Παναγιώτης Νικολάου
